T wymiarowa
Encyklopedia PWN
stosowana w technice forma przekazywania informacji za pomocą umieszczania na płaszczyźnie arkusza rysunkowego lub innego medium (np. na ekranie monitora) umownie dobranych zespołów linii rysunkowych, które w miarę potrzeby są uzupełnione znakami pisarskimi (pismo techniczne) oraz innymi znakami umownymi, np. znakami wymiarowymi średnic, promieni, chropowatości.
mat. zbiór map, czyli homeomorfizmów ht (t przebiega zbiór wskaźników T) między otoczeniami poszczególnych punktów n-wymiarowej rozmaitości Mn a otwartymi podzbiorami przestrzeni euklidesowej ℝn.
mat. dla danej funkcji różniczkowalnej f: M → N, gdzie M i N są rozmaitościami różniczkowalnymi wymiaru (odpowiednio) m i n, punkt p ∈ M o tej własności, że różniczka funkcji f w p, tzn. przekształcenie liniowe przestrzeni stycznych df: TpM → Tf(p)N, ma rząd mniejszy niż n (równoważnie: nie jest „na” przestrzeń styczną Tf(p)N);
mat.
mat. metoda klasyfikacji rozmaitości zwartych, będących podstawowymi obiektami badań współcz. geometrii.
dalambercjan, operator d’Alemberta, operator falowy,
mat. □, operator różniczkowy liniowy drugiego rzędu określony we współrzędnych kartezjańskich wzorem 
, gdzie 
jest operatorem Laplace’a (laplasjan), u jest funkcją zmiennych t, x1, ... , xn, a c > 0 — stałą.
